lucas

do mojej małej kolekcji doszły trzy nowe bransoletki. london, new york, paris! 

'Ale tamtej nocy, po kilku chwilach, które spędziliśmy w milczeniu, wypowiedział słowa, których nigdy nie zapomnę. Nie mam pojęcia czy chciał mi w ten sposób pomóc, czy tylko czuł, że powinien to zrobić. Do dziś nie wszystko zrozumiałam, ale wciąż to pamiętam. Rzeczy, które tkwią w naszej pamięci, są zazwyczaj warte zapamiętania.

Powiedział, że żal trwa wiecznie, a jeśli nie, to nie jest prawdziwy.

- Wiem, że trudno ci będzie w to uwierzyć, ale jeśli przestaniesz z nim walczyć i zaakceptujesz jako część siebie, okaże się zupełnie znośny. Wciąż będzie bolało i wciąż będziesz miała rozdarte  serce, ale już w inny sposób. W bardziej przyjacielski. Wtedy możesz go wykorzystać, bo będzie już twój, będzie należał do ciebie. Ale ból po stracie...- zawahał się- ból, który teraz odczuwasz nie będzie trwał wiecznie. Nie może, bo jest zbyt silny. Nie da się żyć w takim stanie, w każdym razie nie da się żyć normalnie. Twoje ciało w końcu nie wytrzyma, twój umysł się podda. Ból zdaje sobie sprawę, że jeśli ty go nie pokonasz, on cię zabije. Ale on wcale tego nie chce... tak naprawdę pomoga ci przejść nad nim samym do porządku.

- Ale ja nie chcę...

- Wiem, wiem, ale posłuchaj... to wcale nie ma oznaczać, że zapomnisz albo, co gorsza, zdradzisz swoje uczucia. Akceptacja żalu pozwala zredukować ból do poziomu, który jesteś w stanie znieść, poziomu, który cię nie zniszczy. Zdaję sobie sprawę, w tej chwili sama myśl o pójściu dalej i pozostawieniu smutku za sobą wydaje się nierealna. Niemożliwa. Nieprzekonująca i nieprzyzwoita. Ty nie chcesz zostawić smutku, bo niby dlaczego? To wszystko co masz. Nie chcesz słów pocieszenia, nie interesuje cię, co mówią inni, nie chcesz wiedzieć, jak się czuli, gdy sami stracili kogoś bliskiego. Przecieć nie są tobą, nie mogą czuć tego co ty czujesz. Jedyna rzecz, której pragniesz, jest zupełnie nieosiągalna. To wszystko minęło i już nigdy nie wróci i zupełnie nikt nie ma pojęcia jakie to uczucie. Nikt nie wie, ja to jest mieć na wyciągnięcie ręki kogoś, kogo potem nigdy już nie zobaczysz ani tu, ani nigdzie indziej. Nikt nie zna uczucia samotności i niewypełnialnej pustki. Nikt poza tobą- popatrzył na mnie, a w oczach zauważyłam pojedyńczą łzę.- Ty i ja, kochanie. Nieczego nie pragniemy, chcemy umrzeć. Ale życie nam nie odpuści. Wszystko, co mamy, to siebie.' 

Lucas

Istnieje ćma, właściwie nawet kilka gatunków, która żywi się wyłącznie łzami. Nic innego nie je ani nie pije. (...) muszę upolować coś, co żywi się łzami.