spadam...

Od zawsze wiedziałaś,że coś z Tobą jest nie tak. Zawsze byłaś gdzieś z boku, bez znajomych, bez przyjaciół. To doprowadziło Cię do stanu, w którym gdy tylko kogoś poznasz, osaczasz tą osobę, atakujesz, chcesz z nowej znajomości czerpać pełnymi garściami ze strachu że nagle zniknie i zostawi Cię jak wszyscy inni. Cholernie boisz się samotności i odrzucenia. Przez to stajesz się przewrażliwiona i wszędzie doszukujesz się swoich błędów. Ze strachem starasz się wyciągnąć z innych czy wszystko z Tobą jest ok. A chwilę później zalewają Cię wyrzuty sumienia, wstyd i chcesz wszystkich dookoła przepraszać. Strach brzed odrzuceniem jest tak wielki,że robisz z siebie idiotke wypytując innych o swoje zachowanie. Robisz z siebie ofiarę, co pogarsza sprawę. Potrzebujesz rozmowy,ale nie z kimkolwiek, zawsze chciałabyś żeby była to konkretna osoba. potrzebujesz pomocy,ale rzadko kiedy ją otrzymujesz. Wiesz,że masz ze sobą problem. Najczęściej masz to gdzieś, ale bywa,że przytłacza Cię to tak,że nie potrafisz sobie z tym poradzić i szukasz rozmowy gdzie się tylko da. Na Twoje nieszczęście z reguły szukasz wsparcia u niewłaściwych osób. Może przyjdzie moment kiedy to minie albo Cię przerośnie... 

I nie dajesz sobie sama ze sobą rady, a to powoduje, że czujesz się nikim. :(