Hans Christian Andersen

Nathaniel Rainer

Mała Syrenka

Dziewczyna usiadła na kanapie. Połknęła tabletki. Ona zawsze była dziwna.

Mała Syrenka była wyjątkową syrenką. Zawsze wyróżniała się na tle innych. Uwielbiała słuchać opowieści o świecie ludzi.

-To boli.

-Trzeba cierpieć, aby godnie wyglądać.

Dziewczyna za pomocą żyletki wycięła sobie skrzela. Teraz jest syrenką, może oddychać pod wodą.

Gdy osiągnęła odpowiedni wiek, mogła wypłynąć na powierzchnie. Był sztorm. Uratowała go, jednak on jej nie widział.

Syrenka stała się cichsza. Dziewczyna odpływała.

Syreny były długowiecznie w porównaniu do ludzi, ale nie posiadały tak jak oni nieśmiertelnej duszy.

Dusze ludzkie, gdy ciała ich zamieniają się w proch wznosi się przez jasne przestworza aż do gwiazd.

Dusze syren nie mogą się odradzać, są cześcią wodnego ekosystemu, stają się morską pianą.

Syrenka dowiedziała się, że może uzyskać nieśmiertelną duszę tylko wtedy gdy człowiek pokocha ją tak bardzo, że podzieli się z nią swoją duszą.

Dziewczyna nie otrzymała od niego nieśmiertelnej duszy, on nie chciał się podzielić.

Syrenka poszła do czarownicy, aby spełnić swoje marzenie, bo przecież nie można rezygnować z marzeń.

Dziewczyna nie zrezygnowała z marzeń.

Czarownica zaoferowała Syrence umowę. Syrenka będzie mieć nogi, ale za każdym razem gdy zrobi krok będzie czuła ból jak gdyby stąpała po odłamkach szkła. Będzie najpiękniejszą dziewczyną na wybrzeżu, ale niemą. I nigdy nie stanie się syreną.

Dziewczyna nigdy nie stanie się człowiekiem.

Syrenka została jego niemą towarzyszką. Zupełnie jak dziewczyna.

On zamierzał ożenić się z inną. Zupełnie jak dziewczyna.

Mała syrenka niosła tren panny młodej.

Tańczyła, bo wiedziała, że to jej ostatni dzień życia. Pomimo bólu odłamków szkła na stopach.

Siostry syrenki obcięły sobie włosy, aby zdobyć od czarownicy nóż.

Gdy syrenka zabije go o świcie, a jego krew spryska jej nogi, wtedy zamienią się spowrotem w ogon.

Albo ona albo on. Wybieraj.

Syrenka podeszła do sypialni i pocałowała go.

Wyrzuciła nóż, a jej ciało zaczęło zamieniać się w pianę.

Ona wybrała, nie chce żyć bez niego.

Jednak syrenka nie stała się pianą, lecz córą powietrza.

Za przeżyte cierpienia, może po trzystu latach dobrych uczynków bez ciała uzyskać nieśmiertelną duszę.

Mała syrenka była szczęśliwa.

Dziewczyna umierała, zaćpała się na śmierć za pomocą tabletek.

Do końca wydawało jej się, że jest Małą Syrenką.

Umierała szczęśliwa, wciąż wierząc w istnienie nieśmiertelnej duszy.

___________________________________________________________________________________________________________

Mentalne Estuaria Fonetyczne

Marilyn Manson - I don't like the drugs but the drugs like me

http://www.youtube.com/watch?v=6EefPcht54c

,,Ty i ja to zbyt mała działka

Jesteśmy gotowi by upaść.

Poczęci by być głupi.

Nauczeni by być niczym.''