To zdecydowanie nie mój rok. Znowu. 

Nie mogę spać, płacze, myślę, płaczę, myślę i chyba nie mam siły.

Mam wrażenie, że Ty też do końca mnie nie rozumiesz. Nie wiem

czy dam radę patrzeć jak odchodzi kolejna bliska mi osoba. I zupełnie nic nie mogę zrobić. 

Jest jak zawsze.. Chcę wiedzieć, że zawsze mogę wejść do niej na herbatę

i porozmawiać. A ona będzie czekała z miską owoców, bo wie, że lubię

owoce. I da mi kolejną pare skarpetek, bo wie, że bez nich trudno mi zasnąć. 

I pomiędzy tym wszystkim ponarzeka na dziadka, bo zawsze na niego

narzeka. Chcę, żeby to trwało jak najdłużej. Nie chcę obudzić się pewnego dnia z myślą, 

że już nie mam po co tam iść, bo to będzie chyba koniec mnie samej. 

"Śmierć nie czy­ni cię smut­nym - czy­ni cię pus­tym. To właśnie jest w niej złe. Wszys­tkie two­je zaklęcia i nadzieje, i śmie­szne na­wyki zni­kają pędem w wiel­kiej, czar­nej dziu­rze i nag­le zda­jesz so­bie sprawę, że odeszły, bo, równie nieo­cze­kiwa­nie, nicze­go już nie ma w środku."