Potoki mają swe łoża
i mają granice morza dla swojej fali
I chmury co ciągną w niebie
mają kres dany dla siebie, nie pójdą dalej !
Lecz serce ,serce człowieka,
wciąż w nieskonczoność ucieka.
Przez łzy, tęsknoty, męczarnie .
I wierzy, że w moim łonie,
piekło i ogien pochłonie i niebo całe ogarnie .
Jeśli wolność czuć i kochać umiesz.
W naszej rozmowie nie potrzeba słowa.
Ja twe westchnienia, ty me łzy zrozumiesz.
I dłon uściśniesz - oto moja mowa :**
Karolina ;** / <3333..!!!^^^