Minęły 22 dni odkąd ostatni raz rozmawiałam, pisałam lub w ogóle widziałam A. I chyba nawet zaczynam zapominać o tej znajomości (do czasu). Swoją drogą, mama kilka dni temu zaciągnęła mnie do lekarza i okazało się że mam zapalenie oskrzeli i początkowe zapalenie płuc (wtf? przecież jest sierpień). Powoli zaczyna mi przechodzić kaszel i fizycznie czuję się lepiej, ale psychicznie to mam w głowie jedną wielką papkę. D dzięki mnie odżyła. Dzięki mnie nie płacze codziennie w nocy, nie siedzi całe dnie zamknięta w swoim pokoju i nie boi się poznawać nowych ludzi. Przez 10lat nasza znajomość polegała na mówieniu sobie raz na jakiś czas cześć na korytarzu w szkole. Dopiero ponad dwa miesiące temu gdy była w zupełnym dołku, samotna po próbie poznałyśmy się bliżej. I to wszystko w momencie pofarbowania przez nią włosów. Coś mnie tknęło, napisałam do niej i jakoś się to rozwinęło. Wczoraj kazała mi wybierać pomiędzy pizza a kebsem. Pomiędzy nią a osobami z którymi przez trzy lata bardzo się zżyłam a nawet zaprzyjaźniłam. Rozumiem że po części są to osoby przez które wcześniej się rozpadła i może być jej ciężko z tym że się z nimi raz na jakiś czas spotykam, ale cięższe jest wybieranie pomiędzy osobami na których Ci zależy. Nie potrafię tak. Nie mogę. Nienawidzę podejmować trudnych decyzji. Nadal jestem tylko niezdecydowanym, głupim dzieckiem.