co robić kiedy sił już brak?
kiedy wspomnienia przywołują łzy. łzy smutku, a nie szczęścia.
gdy wydaje Ci się, że już nie ma nic.
każda myśl o przeszłości rani.
rany się goją, pozostają blizny, a przez blizny pamiętasz o ranach.
to boli.
zdecydowanie.
zbyt często wracam myślami do tego co działo się w zeszłym roku. chyba za bardzo się w to 'wkręciłam'. taaak, zdecydowanie się zakochałam. tak, zakochałam. i mówię to całkowicie otwarcie. kiedy go widzę moje serce szybciej bije, tętno wzrasta a w głowie pojawia się milion myśli. to dzieje się nadal, mimo wszystko. gdyby to było coś 'lżejszego' nie myślałabym o nim już dawno. a jednak myślę. odkąd się poznaliśmy minęło 452 dni. od najcudowniejszej chwili z nim minęło 411 dni. a od naszego końca, nie wiem. nie wiem kiedy to się skończyło. wiem, że chciałabym cofnąć się w czasie chociaż o 415 dni, wiedziałby co mam na myśli. a jeśli by się dało to o 460 dni. uniknęłabym jeszcze innej pomyłki. zapewne czytając to nazwałby mnie idiotką, bo rozpamiętuję.

a ja powtórzę jeszcze raz, po prostu się zakochałam.
ale czasu nie cofnę, nie zmienię przeszłości, muszę myśleć przysłościowo i żyć teraźniejszością.
jedyną chwilą, w której mogę sobie porozpamiętywać jest chwila z mysweetdiary.