Chciałabym tak wiele napisać, ale brak mi słów. Tak wiele się dzieje w moim życiu, wiele złego. Nie panuje już nad tym, to wszystko zaczęło mnie przerastać, boję sie co przyniesie jutrzejszy dzień, boję się życia...

Chcę wrócić do dzieciństwa, albo do tych dobrych chwil i sprawić by te złe się nie przytrafiły, żebym nie zraniła tak wielu ludzi i nie zrobiła tych wszystkich błędów za które teraz cierpie. 

Zawsze myślałam, że na mojej drodze stanie "człowiek" który mi pomorze w problemach, będzie blisko mnie i wesprze w każdej sytuacji, ale niestety tak się nie stało. To prawda spotkałam wielu wspaniałych i dobrych ludzi."Przyjaciół". Ale oni odeszli, owszem  pomagali mi, ale niestety chwilowo, ich problemy tak samo jak mnie przygniotły. Teraz kiedy tak siedzę i to pisze, jestem w totalnej rozsypce, szczerze powiedziawszy, płacze, ponieważ zraniłam tak bliskie mi osoby, tak często to robię...Dopiero gdy usiądę i pomyślę dochodzi do mnie jakim naprawdę jestem człowiekiem, jak żyje i jaki daje przykład?! Wiesz, strasznie za Tobą tęsknie choć widzę Cię codziennie w szkole, to mam ochote rzucić Ci się na szyję i powiedzieć, że jesteś dla mnie bardzo ważny, ale strach mi nie pozwala.