Nil Desperandum

 'Miałem Lilie'

Twarz ku zgiełku lilii

wrzask, toporna aura

wszelaka tłumu aula

z pośród nich żywą wyrwij.

Zabrała puls

z mych witryn snów

sennych, lecz cudnych obłędach

lilie dał Bóg, Bóg też lilie odebrał.

Nie chciał by truł ją miasta chodnik

widząc jak świat się już pali

choć marny z wieszcza ogrodnik

poił swą lilie łzami.

Jej życiem był magnat

nie On,

dopadła go chandra

jak trąd.

Na olimp bym zabrał

dziś spadł bym jak Syzyf

pod ciężarem kłamstwa

ledwo już żywy_mą pętlą na szyji nihilizm.

Kwitnąca lilia umiera

tak cudna jak orchidea

traci kolor uśmiechu

gdzieś... na bezrzeczu.

Zapomniana przez świat

jak miłość

uczucie?

żyć mu się tylko przyśniło.

Nil desperandum - krzyczyał głosem donośnym

padając na ziemię napisał:

                                        żył tu es jak samotnik....