o czym myslisz?

Łąka mistyczna Tetmajer Przerwa Kazimierz "o cicha, jasna łąko, o zielona łąko daleka, ku tobie cisza smutna i zmęczona z bagien i piasków posępnych ucieka, wśród jasnej, cichej zieloności twojej szukać spoczynku szukać niepamięci... O jakaż czystość twych krysztalnych zdroi, o jakże nęci twoja pogodna złocistość słoneczna; o jakże koi twa cisza wieczna... o łąko jasna, jako zagroda wydajesz się własna tym, co na całej wszechziemskiej przestrzeni głowy nie mieli gdzie skłonić znużeni. Letejską zdasz się zbawienną krynicą dla tych, co w duszy mając żar i płomień, żądz swych szukali żywych uwidomień, choć prędzej cienie swoich ciał pochwycą... Tam - nie ma więcej czasu i przestrzeni, tam światłoskrzydłe, przejrzyste i śpiące. w łodziach, ze ściętych w kryształy promieni, godziny wiszą w powietrza ogromie, nie pnąc się więcej za jasnością w słońce, ani ku nocy chyląc się krawędziom - zaczarowanym podobne łabędziom w promiennych łodziach wiszą nieruchomie... Tam między polne zioła i trawy, i gaje pachnące, i lilie, srebrnym świecące się puchem, czyste i białe chodzą dusze wolne, czujące rozkosz najwyższą: być duchem."