Myszak & Sanders

Gdy ktoś obedrze nas z piór sensu życia... Połamie skrzydła wolności i radości... Czujemy się jakby wszyscy odeszli... Jakbyśmy zostali sami... Pośrodku mroku i ciszy... Wśród własnych krzyków i łez... Lecz nie zapominajmy o tym, co nadal mamy... O ludziach, co nadal nas kochają... Potrzebują... O miejscach wciąż na nas czekających... I o tym ile jeszcze pięknych rzeczy się wydarzy... Ile lotów wśród błękitów i promieni słońca... Więc każdego ranka spróbujmy, choć na chwilkę unieść się w górę... Oderwać się od ziemi i zatopić w wolności... Gdy skrzydła nas wciąż bolą... Nie bójmy się poprosić o pomoc... Jeśli będziemy czegoś naprawdę pragnąć... Osiągniemy to wcześniej niż się spodziewaliśmy... A więc odkurzmy nasze szydła z pyłów bolesnych wspomnień... Nabierzmy wiatru nadziei... Poczujmy ciepło promyka wiary i wzbijmy się wysoko... Wysoko w błękicie zatopmy nasze ręce... Otulmy chmury marzeń... I z podniesioną głową lećmy ku słońcu... Naszemu największemu marzeniu... Nawet, gdy oznacza ono tyle, co dla Ikara... Wiersz mówi wszystko... Nie trzeba nic wyjaśniać... Dzieki tej osóbce na zdjeciu i kilku innch...już się nie boje... Kc Wy :* "...umierała długo...teraz rodzi się lekko..." Po wczoraj wiem, że wszystko jest możliwe.... `jestem szczęsliwa i będe... `uśmiech nie zniknie ;) pozdro for all :*