GWOŹDZIK (od trumny)

gwóźdź niepozorny. gwoździa spotkałam na okienku (dla odmiany) ale gwóźdź był nieśmiały i nie mówił zbyt wiele. dlatego odwiedziłam go znowu i mu opowiedziałam że dzisiaj deszcz zabrał mi szansę. i że deszcz niesie samotność i że deszcz koi duszę i gasi zmysły. orzeźwia. powiedziałam mu jeszcze że deszcz jest jak strażak. gasi ogień. tylko ze ja chciałam płonąć i spalić się. mieć to już za sobą zabić niepewność wyrzucić strach. i powiedziałam mu jeszcze że dzisiaj deszcz przyniósł mi spokój. zrozumienie. bo do mnie dotarło. że deszcz nie potrafiłby ostudzić pragnień ugasić żądzy zniechęcić woli zmieszać uczucia z błotem i brudem z ulic. zrozumiałam potem że nie było czego gasić. nie było ognia. i nie będzie. bez żalu bez gniewu tylko z kropelką smutku...