Dave Lenards (yeehoo)

Wzle­ciałem, by roz­bić się o skałe włas­nych pragnień? NIE!

No matter what people say, I know you'll be okay, 'cause not everything people say is true!

No matter what you say or do, I'll always be with you, whenever you feel trapped. I'll help get you through.

Jes­tem tu i teraz. Nie ten wczo­raj­szy i nie jutrzejszy. Jes­tem, tym kim jes­tem dzisiaj. Nie tym, kim by­lem i tym, kim chcial­bym pozostac. Jes­tem, jes­tem, jestem. Kimś, kto próbu­je zos­ta­wić choćby mały ślad...

"When laughter is unheard of

And frowns replace a smile

When people live in silence

And friends go out of style

When love is an unknown word

And hate the thriving passion

When peace is far behind us

And war the latest fashion

When all these things come to pass

And every word's a hidden knife

Then people are merely shadows

 Just living an empty life"

I'm all cried out. I need some rest, So tired of giving my best. I know what tomorrow will bring. When morning comes and birds will sing. I'll wake up with that same old smile. And feel quite dandy for a while. Until this sick feeling washes over me. And I'm forced back to reality... Głowa w chmu­rach nie zaw­sze oz­nacza bu­janie w obłokach. Często za­miast wzno­sić się myśla­mi gdzieś wy­soko, próbu­je wnieść tam skrzy­nie pełne lęku,żalu, za­wiści i wszel­kich im po­dob­nych wstrętności życia. Jest te­go zbyt wiele jak na mo­je wewnętrzne spichlerze ,a prze­cież nie wyślę wszys­tkiego na ek­sport.Ta­kiego to­waru wo­lałbym nie przerzu­cać przez żad­ne gra­nice ludzkich uszu i umysłów, a tym bar­dziej serc. Pa­kuję więc co się da; każdą sy­labę podłych słów, każdy dźwięk krzy­ku i huk­nięcie drzwi. Wrzu­cam wspom­nienie wie­cznie pi­janych oczu, odór taniego wi­na i słony pos­mak no­cy. Za­mykam wieko, opuszczam tę cza­sop­rzes­trzeń i porzu­cam ładu­nek. Zos­ta­wiam dry­fującą ciężko skrzy­nie w miej­scu, które­go, choćby ktoś próbo­wał, nie poz­wolę od­kryć. To mo­ja włas­na stre­fa. Stre­fa od­padów tok­sycznych na ty­le, bym czuł obo­wiązek chro­nienia przed ni­mi ludzi. Kiedy piszę nic już nie jest takie samo. Wszystko w mojej głowie przelane na ten cholerny ekran sprawia, że uwalniam się od czegoś co ciąży. Jestem gotowy na wolność. Cieszę się z każdej małej chwili. Każda chwila, każda sprawia mi radość. Moje życie nabiera barw, czy nie o to w tym wszystkim chodzi. Z innej paki muszę poruszyć ten temat bo szlak mnie trafia jak widzę całe to Facebookowe szaleństwo, ludzie czy wy naprawdę jesteście takimi nudziarzami, że dzielicie się każdą minutą swojego życia. Czy to na serio jest tak dobry sposób na dowartościowanie się? Poszpanowanie nowymi butami. Żal mi was. Wakacje się kończą pomyślcie nad szkołą debile,

...może czas zrobić coś od siebie żeby ten kraj był lepszy? Coś od siebie. Dodaje i spadam na karuzele. 

Pisał: Dave Lenards

+ Dodaj do znajomych! < KLIK!

| FACEBOOK | YouTube | Twitter |

| Facebook FUNPAGE | 5120 osób Lubi to!