Dave Lenards

Kliknij "Fajne" i przeczytaj!  Lubię to!

Odbicie myśli...

Uczu­cia, cóż one znaczą w dzi­siej­szym świecie. Dzi­siaj jest to to­war, który niez­wykle łat­wo się sprze­daje. Tak. Można ku­pić uczu­cia. W su­mie, cze­go dziś się nie ku­pi. Naj­piękniej­sze sfe­ry ludzkiego życia zos­tały zdeg­ra­dowa­ne do przed­miotów wys­ta­wianych na auk­cjach in­terne­towych oraz por­ta­lach społecznościowych. Naj­większym po­pytem cie­szy się miłość. Któż nie chciałby doświad­czyć tej je­dynej, praw­dzi­wej, trwającej do końca świata miłości. Ludzie poszu­kują jej na dys­ko­tekach, w pu­bach, na uli­cy, w kościołach, na spot­ka­niach to­warzys­kich, na por­ta­lach ran­dko­wych, na fa­cebooku, na naszej- kla­sie& Szu­kają jej w każdym za­kamar­ku. A co kiedy tra­ci się osobę, którą się kocha? Bar­wy i ich od­cienie nie mają znacze­nia, jedze­nie przes­ta­je sma­kować i is­tnieć w odróżnieniu od czte­rech ścian i kołdry, by przyk­ryć złość, żal do siebie, do is­tnienia. Dla­tego nie ubiorę słów, tak jak każdy by te­go chciał, nie umiem - zos­tają by­le skraw­ki. Księżycowa noc, ide w stronę mostu, jest tak pieknie rozswietlnony. Staje. Nasluchuje. Czuje ciepły wiatr na mojej twarzy. Wychylam sie, zeby zobaczyć księżyc, jego blask  odbijajacy sie w tafli ciagle płynącej wody. Przeszedłem juz taki kawał drogi... A teraz ktos mnie popycha. Przede mną ostatnie sekundy zycia. Lecę, czuje sie taki wolny, ogarnia mnie rozpacz. Nie chce umierać. Za nim przestanie funkcjonować mój mózg, umrze moje serce. Teraz tak bardzo boli. Mysle o Tobie, wypełniasz w tym momencie wszystko co możliwe do zapelnienia. Kocham Cie, chciałbym przeżyć z Tobą  całe moje zycie, ale jakis pajac zepchal mnie z mostu... Odebrał mi świadomość, ze bedziesz szczesliwy. Zabrał mi Ciebie. Wiatr wieje, księżyc powoli znika w porannych promieniach słońca. OTWIERAM oczy. Dobrze, ze to był tylko sen - pomyślałem. 

Z pamiętnika Igora...

U mnie nic nowego. W domu średnio. Tęsknię za Alexem. Nie wiem czy on zdaje sobie sprawę, jak bardzo mi na nim zależy. Czy wy tez macie tyle kłopotów ze swoimi rodzicami? U mnie to jakas paranoja. Nigdy nie doceniają tego, co robię. Sam nie wiem, czuje sie w swoim domu jak obcy człowiek. Wole sie nie odzywać i unikać kłótni. Niestety sie nie da sprzeczki o wszystko co pare minut mnie dobijają. Mam nerwice. Z innej paki po co pić alkohol,

...czy to was uszczesliwia? Bo mnie nie!

Pisał: Dave Lenards

+ Dodaj do znajomych! < KLIK!

| FACEBOOK | YouTube | Twitter |

| Facebook FUNPAGE | 5120 osób Lubi to!