Moje życie ? hmm .. Kiedyś było piękne , kolory tęczy widniały na każdym kroku .

Teraz gdzie się nie spojrzę , wciąż widzę odcienie szarości .

 Płakać to można do poduszki - nigdy tak aby ktoś widział.

 Tak się boję, że zostanę sama..

Tak się boję o swój psychiczny stan..

 Bądź moim Księciem. Takim, który gdy wybuduje mi zamek, osadzi na tronie i sprawi, że będę czuła się bezpiecznie, całując w czoło spyta: "Jesteś szczęśliwa, Księżniczko?"

Chodź, pobawimy się domkiem dla lalek. My będziemy domkiem, którego wnętrze wystroimy zaufaniem. W rogach pokoi w glinianych doniczkach ustawimy miłość - będziemy ją pielęgnować, aby wciąż rosła i nie chorowała. W oknach zamiast zasłonek zawiesimy wierność, która będzie chroniła, ale do wnętrza domku przez stare okiennice nie wdarła się obłuda. Droga do domku będzie wiodła przez lasek, którego mrok będzie rozjaśniała nadzieja, a naszyi sąsiadami i przyjaciółmi bedą szczerość i szczęście, których nigdy u nas nie zabraknie.

Przyjdę w nocy i pocałuję Cię w czoło. Choć wiedząc, że śpisz, zacznę czytać Ci bajkę i poprawiać poduszkę. Później usiądę obok i opowiem Ci o swoich uczuciach: o tym, co mnie boli, czego się boję, w co wierzę. I choć wiem, że nie odpowiesz, będę szczęśliwa, że wysłuchałeś...

nie chcę kłótni, chcę jeszcze wiele z Tobą przeżyć. nie wyobrażam sobie, że mogłoby Nas nie być

Chcę z Tobą przeżywać cztery poru roku. Chcę z Tobą uciekać przed wiosenną burzą. Chcę z Tobą chodzić na spacery. Chcę z Tobą rozwiązywać problemy. Chcę z Tobą oglądać świat. Chcę z Tobą oddychać. Chcę z Tobą dzielić każdy dzień. Chcę z Tobą cieszyć z każdego dnia. Chcę tego wszystkiego, ale tylko z Tobą. Rozumiesz? <3

' . Każde spotkanie, każda chwila, każde słowo było dla niej najważniejsze, najwspanialsze i jedyne. Kochała go mimo i wbrew. Za wszystko. Nawet za to, co było złe. ' !

Kiedy traci się osobę, którą się kocha, sen przestaje być ukojeniem, a noc posuwa się do kolejnej udręki. Barwy i ich odcienie nie mają znaczenia, jedzenie przestaje smakować i istnieć w odróżnieniu od czterech ścian i kołdry, by przykryć złość, żal do siebie, do istnienia, tęsknotę .