Empty words.

Chyba nie mam nic do powiedzenia na temat powyższego zdjęcia.

A na temat sytuacji? Hmm... zdania są podzielone.

I. twierdzi, że: "Nie są godni nazywania się muzykami" i "Nie warto się przejmować kimś tak nieodpowiedzialnym".

S. natomiast mówi: "Spoko stara, jak się nie zejdą to pojedziemy do tych Niemiec i urządzimy im taki rozpizgaj, że sami się reaktywują", "Może potrzebują przerwy, a potem zmądrzeją? Będzie dobrze".

z M. mamy swoją wizję tego wszystkiego i to mnie jakoś utrzymuje w normalnym stanie.

A co mówię ja?

Jestem wdzięczna za wszystko co robili i mimo wszystko trzymam kciuki, że wrócą w wielkim stylu jak sobie wszystko poukładają.

Na razie czuję się jak po spotkaniu z czołgiem.

I jednocześnie jakbym była w innym świecie niż ten realny.

KONIEC.