Wpis poświęcony będzie mojej najlepszej przyjaciółce, Adzie.

                                          Friends will be friends

Kochanie, chciałam ci podziękować za wszystko, wiesz?

Dziękuje za te wszystkie spędzone chwile razem.

Za nasze rozmowy do późna, spotkania nocne. Wszystkie imprezy, 'tajne' akcje, wymykania się z domu w wieku 9 lat tylko po to by powiedzieć sobie jaki film oglądałyśmy i podzielić się wrażenia.

Najbardziej dziękuje ci za to, że byłaś przy mnie kiedy straciłam ważną osobę, mój świat się wtedy zawalił. Wspaniale było spać z tobą w jednym łóżku, bez wiedzy nikogo z mojej strony, dziwne, że trafiłam wtedy do ciebie, przecież to było dla mnie obce miasto.

Należą ci się też przeprosiny.

Liceum nas oddaliło... Spędzałyśmy ze sobą coraz mniej czasu, teraz ograniczamy się jedynie do "cześć" na szkolnym korytarzu. Przepraszam, że cię zaniedbuje. Przepraszam za wszystko, przepraszam, że ignorowałam twoje problemy.

Czuję się winna temu, co się stało...

Chciałabym prosić cię o wybaczenie, wiem, że będzie to trudne, że cholernie cię zawiodłam... Ty byś mnie nie zostawiła... Tak potrafię tylko ja...

Zrozumiem, jeśli nie będziesz chciała dalej kontynuować naszej przyjaźni.

Jeśli będziesz potrafiła zapomnieć o tych wszystkich chwilach spędzonych razem od 8 roku życia... Przetrwałyśmy nawet roczną rozłąkę, chociaż i tak wymykałyśmy się do siebie przecież... Aż w końcu dowiedziałyśmy się, że znów będziemy mieszkać w tym samym miejscu. Pamiętasz, jak się wtedy cieszyłyśmy?

Wiem, że to przeczytasz, proszę byś przemyślała wszystko jeszcze raz i spróbowała dać mi ostatnią szansę. Zdaje sobie sprawę z tego, że nie nadrobię wszystkich stracocnych chwil z tobą, ale postaram się zrobić co w mojej mocy, by to się już nigdy więcej nie powtórzyło.

Kocham cię Ada ;*

^{Nawet pamiętam, jak kłóciłyśmy się, która założy tshirt z coca coli. I musiałyśmy zrobić dwa razy zdjęcia, raz ty ją miałaś a raz ja. *.*}