So, maybe let's just start again, new, but the same with a brand new name? :)


ławka, letnia pogoda i dookoła kwiaty i trawa.
Nic szczególnego, rzekłbym - kompletnie banalny i nieciekawy banał.

Co jedno zdjęcie jednak potrafi zdziałać ze wspominieniami?

Ile przywrócić potrafi historii?
A każdy kolor kwiatu i każdy cień dookoła ile sytuacji jest w stanie przypomnieć?

Ile smutku, uśmiechu, pamiętnego szczęścia, euforii jest w stanie ot tak jak z zakurzonej półki oczyścić..
Tak, jakby z tej półki zdjąć kliszę i przeglądac jej negatywy.

A następnie małymi krokami starać się układać wszystkie aparaty, przyrządy, klisze tak, aby ponownie móc to wszystko zaobrazować, lecz na nowo.

Ile dają wspomnienia...

Najwięcej.

Na tyle wiele, że kiedy człowiek jest zagubiony i nie wie którędy ma iść, przypomina sobie w którym momencie doznawał prawdziwego szczęścia, a następnie może to wykorzystac.

Jak? Zburzyć i zapominać dalej albo odświeżyć i dążyć może i na nowo, może inaczej, ale do podobnego szczęścia.