Nikt nigdy nie mówił, że w życiu będzie łatwo.

Ale tak pomiędzy prawda a Bogiem, nikt nigdy nie pytał czy chcemy zacząć żyć.

Chciałabym kiedyś usiąsć sama nad stawem,

patrzeć w odbicie na tafli wody,

słysząc rżenie koni z dali,

i myśleć.

Samemu.

Może pomyślałabym o tym co przyniesie jutrzejszy dzień?

Może jaka bedzie pogoda?

A może ile gwiazd będzie w nocy na niebie.

Może pomyślałabym o ludziach.

A może nie.

Najpewniej pomyślałabym o szczęściu.

Ale pewnie tez i o tym, że cos co daje nam najwiecej szczescia,

niekoniecznei musi być dla nas dobre.

Albo może wcale bym nie myślała.

Poprostu siedziałabym i słuchała.

Może.

Gdybyś był, a nie bywał raz na jakiś czas, byłabym w koncu czyjaś.

Podobno po deszczu, zawsze wychodzi słońce.

I like walking in the rain because no one knows i'm crying.