tak bardzo bym chciała, znów byc taka mała...

                                                          od razu życie by nabrało barw....

Gdy byłam dzieckiem pragnełam być już dorosła...

Imponowało mi to że mój brat moze wyjśc sam z domu

 i nikt go nie prowadzi za ręke.

Że przychodzą do niego koledzy i dziewczyna...

Teraz i ja mam tyle lat co on wtedy.

 Może i moge wyjśc gdzies sama

i nikt nie boi sie ze sie zgubie..

.Może i czasami ktoś do mnie przyjdzie...

Ale on miał tą dziewczyną , swoja upragniana...

Ja chłopaka nie mam..

.nie mam tej osoby do której moge się przytulić ,

 do której moge iśc gdy jest mi smutno...

Chciałabym być znowu dzieckiem ,

wtedy lekarstwem na ból był zwykły płacz...

Teraz łzy nie pomagają...

Teraz są tylko rany w sercu...

Gdy byłam dzieckiem , nie znałam czegoś takiego jak

zakochanie , odrzucenie...

Znałam tylko matczyną miłośc ,

 którą potem także mi zabrano...

Teraz znam smutek , cierpienie , ból oraz samotnośc...

Być znów dzieckiem...

Piękne marzenie...

Szkoda tylko że nie spełnialne...