Kiedyś, jedyne trasy jak w demo wyścigów,
dom, szkoła, dom, boisko, czas przygód,
od kiedy ktokolwiek z nas wiedział od czego miał pałę,
a ja byłem zapatrzony w ciebie jak w pierwszy zegarek.
Po co miłość kiedy jest co ją tworzy,
nie wiedziałem byłem na to za młody,
mimo wszystko coś mówiło więcej,
gdy byliśmy blisko siebie, splatało ręcę.
Dziś nie mówię nic, jestem znów tam,
twoja podróż zaszyła sercu usta,
czasem biję się w piers czy mogłem więcej,
lecz to głupie, ja byłem jeszcze dzieckiem.
Nie chcę płaczów, łez płynących rzewnie,
przeznaczenie od nas niezależne,
jeśli zamarzłby ocean musisz wiedzieć,
byłbym pierwszą osobą, która przez niego pobiegnie do ciebie.
They say that things just cannot grow 
beneath the winter snow, 
or so I have been told. 
They say were buried far, 
just like a distant star 
I simply cannot hold.
Idę na długi spacer mimo mrozu,
chce być sam, tylko z tobą, zrozum,
potrzebuję opieki i dobrej rady,
twojej ręki, pomocy i wiary.
Czasem jak syn marnotrawny powracam,
a sumienie długo leczy tego kaca,
częściej robię jak syzyf bez skutku,
nieudolnie, z niechęcią bez sumtu.
Lecz musisz wiedzieć, że tęsknię,
dobrze wiem, że jestem twoim dzieckiem,
czuję puls z każdym moim potknięciem,
gdy jak koło ratunkowe wyciągasz mnie na powierzchnię.
Wstydzę się swoich grzechów nie tylko dziś,
wstydzę się swoich grzechów nie tylko tu,
mimo mrozu muszę z tobą iść,
mimo mrozu mego serca nie pokrywa lód.
They say that things just cannot grow 
beneath the winter snow, 
or so I have been told. 
They say were buried far, 
just like a distant star 
I simply cannot hold.