wtorek

Tak mnie wszystko wkurza, ze tylko jego mam ochote widziec i tylko do niego sie przytulac. Jutro przybywa moja comiesieczna udreka i tylko on zawsze mnie rozumie i wie, czego potrzebuje najbardziej. Nigdy nikt mnie tak dobrze nie znal, nigdy nikogo tak blisko siebie nie dopuscilam, nigdy nikomu tak nie ufalam, nigdy tak swobodnie sie przy nikim nie czulam dopoki Go nie spotkalam. To jak druga polowa mojej duszy. To nic, ze nieraz mowi nieprzemyslane rzeczy, kazdy powinien miec jakies wady, inaczej nie bylby czlowiekiem. Zawsze wie co mi jest i potrafi zrobic wszystko zeby mnie rozsmieszyc. Nosi moja torbe, kiedy jest mi za ciezko, wnosi mnie po schodach kiedy nie mam sily isc, dokancza za mnie kiedy nie moge zjesc do konca, biegnie mi do sklepu kiedy potrzebuje natychmiastowo czekolady, idzie do mnie 7km pieszo zeby byc szybciej blizej mnie i upierdala sobie nowe biale buty blotem, wyciaga mnie na spacer, do kina, na kawe, do sklepu zeby nie siedziec caly dzien w lozku, daje mi siebie umalowac, pozwala sobie zrobic kitki na calej glowie,pomimo tego ze dretwieje mu reka nie odsuwa sie aby bylo mi wygodnie, przynosi mi kwiaty bez okazji bo "dawno nie dostalas", nie meczy mnie kiedy jestem zmeczona, smieje sie z mojego chrapania, zadowala mnie nie oczekujac niczego w zamian, akceptuje moje wady, nigdy mnie nie krytykuje choc czasami powinien, nie gniewa sie na mnie dlugo choc przewaznie powinien i jest najwspanialszym czlowiekiem jakiego kiedykolwiek spotkalam :)