;)

Wczoraj bardzo męczący dzień.

Z Madzią, Martuśką i Węgorzem pojechałyśmy razem z ksiedzem do Jeleniej Góry na pogrzeb, który wywołał we mnie całą gamę negatywnych i dosyć smutnych emocji. Przemowa księdza Walendzika poruszyła nie jedno serce i z niejednych oczu poleciały słone łzy. To smutne, że odchodzą od ludzie, których kochamy,a Nam pozostało jedynie wierzyć, że kiedyś spotkamy siez Nimi gdzieś tam górze. W Niebie.

Wielu mówi "Bóg jest niesprawiedliwy, bo zabiera od Nas tych których naprawdę kochamy", a ja jestem tego zdania, że wcale ich nie zabiera,, tylko daje im lepszy świat. Śmierć to nie koniec a początek prawdziwego życia wiecznego. Pozostała Nam wiara w to, że tam jest lepiej niż tutaj i że spotkamy w Królestwie Niebieskim wszystkich na których nam zależało, a którzy już nie są z Nami.

Życie doczesne to tylko mała pestka. Ważna owszem, ael wszystkie sprawy materialne zostają po Naszej śmeirci tu na ziemi, a to co mamy w sercach zabieramy ze sobą. Trzeba zyć tak, by po smierci pozostawić o sobie dobre słowo i coś znacznie bardziej cennego niźli spadek, o który zazwyczaj bije się cała rodzina i bliscy.

I choć świat biegnie cały czas przed siebie nabierając co raz to szybszego tempa, my nie powinnismy ulegać zachciankom marketingu, ekonomi czy technice, które wciążna łeb na szyję prześcigają sięo nowsze gadżety, by jak twierdzą producenci lepiej nam sie żyło, co w rzeczywistości to jedna wielka ściema.

Kiedyś nei było tylu problemów, a życie choć było uboższe z pewnością miało więcej wartości niż teraz w dobie wiecznych kryzysów, podwyżek i tego całego chłamu, który nas otacza na co dzień.

Nie wiem skąd u mnie takie refleksje, bo rzadko kiedy piszę o takich sprawach, ale może czasem warto poruszyć tego typu temat a nie ciągle siedzieć w studni bez dna zwanej prywatnymi problemami złamanego serca i niespełnionej miłości.

Czasem chcemy tak wiele sięgając co raz wyżej nie dostrzegając, że najcenniejsze rzeczy są tuż obok nas. Nie w postaci materialne, ale kryją siępod bardziej szlachetną maską, taką jak przyjaciel, ktoś bliski.

To będzie moją puentą tych wszystkich skumulowanych mych myśli.

Wnioski i pryatne przemyślenia pozostawiam Wam.

A po pogrzebie poszliśmy wszyscy w piątkę do Pizza Hut, zjedliśmy posmialismy, by rozproszyc smutki i pojechaliśmy do domu. Droga powrotna była niesamowita i przyznam, że naprawdę warto bylo jechać tyle kilometrów i pomimo tego, że przemokłam do suchej nitki, pomimo tego, że zmarzłam warto było !

Później wpadła do mnie Martuśka i Węgorzyk. Później odwiedzinki Makarona. Po nich wpadł Dareczek z Zezem i doszła Nalewcia. Wieczór pełen wkrętów i fazy i te słynne "paluszki" - wiedzą nieliczni o co chodzi ;)

Póxniej rundka na Kościelec i przejażdżka po mieście, a następnie wylądowaliśmy nad Słupem...

I ta przerażająca mgła nad jeziorem... Groza i niepokój...

W drodze powrotnej zasnęłam w samochodzie, w końcu trudno mi siedziwić, miałam naprawdęciężki dzień, tymbardziej że było koło 2 w nocy.

Dziś wyspana z ledwością wstałam z łózka i przyznam, że jeszcze siedzę w piżamie ;) Ale zaraz skoczę siewykąpaćz i ubrać normalnie.

Plany na dzisiejszy mokry i szary dzień?

Możliwe, że pojadę na mecz. Chyba w Winnicy jest. Ale to siezobaczy ;)

Miłego Dnia dla Was Kochani.

Chyba powoli mądrzeję i stawiam na najważniejsze sprawy w życiu. Nie na darmo zmieniałam kolor i fryzurę. Zmiany chyba są na lepsze z czego jestem niezmiernie dumna...

Buziaki ;)