"Reveal beauty in filth...&

Jak Ikar uniosłam się za wysoko z premedytacją.

Nie umarłam, choć spłonęłam, karmiona dewiacją.

Ale nie poniosłam kary, zgodnie z waszą racją...

Trzynaście moich szklanych murów runęło z gracją.

To JA postanowiłam się zniszczyć, ale mury zniszczył ON.

Mur po murze rozbijał szkło, skraplał je w toń...

Dryfując po oceanie własnych zgliszcz odnalazłam to.

Otaczał nas grzech, rozpusta, kłamstwo i złość,

A my w znajomym krajobrazie odnaleźliśmy... miłość.

Osiągając dno, sięgnęliśmy szczytu.

I nie mogę wyjść z zachwytu,

Jak pięknie kwitnie szczęścia owoc,

któremu przyszło kwitnąć w noc...

"Zeszmaciłam się

pod trzynastą latarnią

pomiędzy krzykiem,

a następującą po

martwą ciszą.

Ugodziłam tępym nożem

w martwą skroń

swą godność,

ućpana w nieprzytomność (...)"

Pochłonęło mnie zło,

a znalazłam miłość.

Trzynaście tysięcy godzin niespełnienia,

Trzynaście milionów godzin pragnienia,

Ale wszystko to teraz bez znaczenia.

Moja historia ma szczęśliwy dalszy ciąg.

Wniosek?

Jeśli czegoś bardzo pragniesz - dostaniesz to.

Morał z tego krótki i niektórym znany;

Jeśli czegoś bardzo chcemy to to osiągamy. :)