Fajer, pipul, fajer

Dziś około 15.00 dzwoni do mnie mama, czy znowu mnie ewakuowano.

Zmąciło to moje spokojnie popołudnie, spędzane w Galerii Krakowskiej (odrobina lansu co jakiś czas nie zaszkodzi), gdyż nie miałam pojęcia, jakaż to ewakuacja, o której moja mama JUŻ WIE (z radia podobno), ominęła mnie tym razem. Odpowiedź powaliła mnie na kolana (myślałam, że padnę ze śmiechu): Collegium Paderevianum, czyli siedziba Wydziału Filologicznego UJ. Ta-dam! Późniejsze wersje moich znajomych brzmiały następująco: 'nasze piętro się spaliło', 'budynek się jara' oraz 'wydobywa się trochę dymu'. I faktycznie, coś tam się spaliło w instalacji, ewakuowali ludzi, zamknęli cały budynek, zajęcia odwołali (ale, oczywiście, nam obowiązkowe wykłady na 8.00 zdążyli przenieść, cwaniaki, do audi maxa :/), no. A ja akurat dziś nie miałam zajęć.

WTF, ja się pytam, wtf?! Najpierw Kitsch, teraz Paderevianum. Paderevianum, kurde! Chuj, że było stare i brzydkie, było je-dy-ne. Ukochane Pade. Drugi dom od ponad 3 lat, miejsce, gdzie można było spotkać facetów czytających literaturę piękną (!); największy multilingwistyczny misz-masz na całym uniwersytecie, językowy raj, istna wieża Babel - w bufecie (który zresztą był najlepszym bufetem w Krakowie, jedynym żywicielem rodziny, gdzie ja teraz znajdę takie obiady? Gdzie się podzieją te dupy, które z braku wolnych miejsc siadały naprzeciwko Madzi, aż ta, wstydliwie chowając wzrok, mało co nie udławiła się pierożkiem, i nawet mówiły jej 'smacznego'?! Co z nimi będzie? Gdzie ja teraz takie dupy znajdę?) - [wracając do bufetu] w bufecie można było usłyszeć wszystkie języki Europy, od łaciny i staro-cerkiewno-słowiańskiego przez turecki i baszkirski aż po języki skandynawskie (o słowiańskich nie wspominam przez skromność). Nie ma drugiego takiego miejsca. Jak nas rozgonią po Krakowie, albo, co gorsza, wygonią na Ruczaj, na sam koniec świata, to zwątpię.

Z tego żalu idę pouczyć się serbskiego.

Na zdjęciu uczeń z 'Umarłej klasy' Tadeusza Kantora.