Czasem przez swoją głupotę, impuls tracimy ważną dla siebie osobę. Najgorsze jest to, że uświadamiamy to sobie już po fakcie. Pozostaje jedynie nadzieja, że może da się to jakoś posklejać w sensowną układankę.

Pozatym to czuję się jak Alicja z Alicji w krainie czarów. Najpierw spadam w czarną otchłań wydającą się bezdenną, a gdy dotrę na dno jestem raz za mała, raz za duża, nie pasuje nigdzie. Tak bardzo chciałabym być sobą cały czas, chciałabym zacząć żyć tak jak chce żyć w 100 %. Nauczę się tego. Ale najpierw muszę się pozbyć żalu, ogarnąć swoje życie, to co jest pozostawione same sobie. Jeszcze tylko miesiąc szkoły, a później czas na pożądki.