Dzień, w którym pękło niebo.

"Pewnego dnia, pewnego dnia pękło niebo
 I lunął straszny deszcz
 Wtedy krzyknął ktoś
 I chłód ogarnął wszystkie serca
 A w oczach pojawił się strach
 Ludzie podali sobie noże zamiast rąk"

~ Dżem, "Dzień, w którym pękło niebo"

To jest właśnie dzień, w którym pękło moje niebo.

Pękło niebo... I lunął straszny deszcz. Wiatr zwiał wszystkie dobre wspomnienia.

I straciłam przyjaciółkę. A może nigdy jej nie miałam?

Nienawidzę Was. Taka to przyjemność sprawiać innym przykrość?

Tak miło patrzeć, kiedy dwie osoby przez Was się od siebie oddaliły?

Tak fajnie kłamać? Pamiętać historię po swojemu?

Zmyślać największe bajki, byle zobaczyć łzę na policzku ofiary?

Mam dość tego wszystkiego. Chcę to skończyć.

Po co żyć? Po co żyć w tak zakłamanym świecie?

"Większość przyjaźni nie ukrywa się, tylko więdnie."

~Ernst Zacharias