Kiedyś nauczysz się dostrzegać subtelną różnicę 
między trzymaniem się za ręce a połączeniem dusz.
I dowiesz się, że miłość to nie tylko pożądanie, 
a przebywanie w czyimś towarzystwie 
nie oznacza bezpieczeństwa.
I zaczniesz zdawać sobie sprawę, że pocałunki 
nie są przypieczętowaniem umowy na całe życie, 
a prezenty nie są obietnicami.
A potem zaczniesz akceptować swoje porażki 
i znosić je z podniesioną głową, otwartymi 
oczami i wdziękiem osoby dorosłej, a nie z żalem 
i gniewem dziecka.
I nauczysz się kroczyć drogami własnej codzienności, 
ponieważ jutro jest zbyt niepewne, 
by coś na nim budować.
Po pewnym czasie przekonasz się, że nawet 
rozkoszne ciepło słońca parzy skórę, 
gdy zbyt długo go zażywasz.
Zasadź więc własny ogród i przystrój swą duszę, 
zamiast czekać, aż ktoś przyniesie ci kwiaty.
I przekonaj się, że naprawdę potrafisz wiele znieść...
Że naprawdę jesteś silny
I że masz swoją wartość.