it kills me inside

Zdjęcie.. jest, bo mi się podoba. Ma być. 

Dzisiejsze notatki z wykładu z analizy matematycznej, proszę państwa: 

Zagubiony wiosenny pączek

różowego jak poranne niebo, kwiatu 

pośród zimowego powietrza. Niesiony

przez niemiłosiernie silny

listopadowy wiatr. Ponura aura

nie sprzyja delikatności, a

wrażliwość całkowicie gubi się

w świecie deszczu i jesiennej szarugi.

Świat okrutny, niczym wojenny

dyktator, wyniszcza resztki człowieczeństwa w człowieku.

W tym wszystkim.. Ja. Patrzę, sle nie

widzę. Chcę wiedzieć, ale na moje

pytania odpowiedzi skrzętnie brak.

Definitywnie wiem czego chcę, ale życie

ma to do siebie, że prędzej znajdzie dla mnie przeszkody niż miałoby podpowiedzieć sposoby.

Daję się ponieść emocjom. Totalnie

oderwana od rzeczywistości żyję w 

świecie, w którym na uczucia

nie ma miejsca.

"a co by było gdyby...?"