Siedzenie w domu mi nie sprzyja.

Duże ilości wolnego czasu sprawiają, że mam dużo czasu na przemyślenia.

Co za tym idzie moja głowa roi się od natłoku myśli, niekoniecznie dobrych myśli.

Od jakiegoś roku moje życie nie wygląda za dobrze.

Jeden problem powodował kolejny.

Takie życiowe domino.

teraz napsociłam tak bardzo , że konsekwencję moich czynów są ogromne.

Uświadomiłam sobie że od pewnego czasu stoję w miejscu.

Nie potrafię się ruszyć. Żyję przeszłością. Martwię się o przyszłość.

NIgdy nie myślę o teraźniejszości. Nie potrafię być tak na prawdę szczęśliwa.

Od pewnego czasu nie osiągnęłam niczego dobrego.

Zamiast iśc do przodu staczam sie na dół.

Boję się że któregoś dnia obudze się bez niczego i nikogo.

A tak może być i to już niebawem.

TO już się zaczęło..

jeśli nie zacznę działać...może być gorzej...moje życie może się zakończyć. 

i to już niebawem.

Tylko Ciebie chcę.

Szkoda , że dopiero teraz sobie to uświadomiłam.

Szkoda , że  jak zawsze  odpuścilam, wtedy kiedy nie trzeba było.

A wszystko powróćiło wtedy kiedy juz nie mam na co liczyć.

Ale , czy ja nie powinnam się juz do tego przyzwyczaić?