Czarne plamy życiorysu...

Nie no... to tak: Generalnie beka xD  :P Jak ja to zobaczyłam... :D Nie no ale dobra, nie będę taka. Haha xD Zostawię to dla siebie :)

Fotka... eh narazie nie mogę dodawać swoich fotek to ciągle dodaje wpisy nie na swoim kompie ;/ A tak ładnie by było, np dziś mam takie fajne loczki ^^ Ahh...

I wciąż ten nieurodzaj... Kiedy to się skończy? ...

Tak, wczoraj się coś stało. Przeczytałam... coś takiego, że... Mam wrażenie że aby to opisać chciałabym użyć słów, które wykraczają poza ludzki język. Bo inaczej tego okześlić nie potrafię. Tak, jestem przerażona swoim życiem. Przez chwilę poczułam się jakbym stała z boku i z tej perspektywy popatrzyła na całe moje dotychczasowe perypetie. Mówię tu oczywiście o wszystkich złych przygodach, te które najczęściej nie mieszczą się w głowie. Ostatni raz taki humor miałam, odczuwałam takie emocje jakieś 100 lat temu o ile wogóle kiedykolwiek coś takiego już przeżywałam... Naprawdę - przerażenie...

"Bo tyle siebie znam
Ile z ust twych usłyszę
Ile obliczę sam z czarnych plam życiorysu

Bo tyle siebie znam
Ile z oczu twych wypatrzeć zdołam
Ile zrozumiem z szeptu pod stołem"

Jeszcze więcej rozmyśleń, a od tego czasami głowa już boli. Chciałabym... podziękować Ci za wczorajsze łzy o których Ty przecież nie wiesz... Ale jeszcze nie wiesz. Niedługo Ci o nich opowiem, ile ich było i jaką emocję przedstawiała każda z nich... Tak, opowiem Ci. Bo każda z tych historii niestety ma swój odpowiednik w moich historiach. Zawsze kiedy pisałaś o sobie, ja widziałam siebie. Zmieniali się tylko ludzie. Reszta pozostała niezmienna, bo to są te same uczucia, ta sama bezsilność, strach, i... to jedno najgorsze, że nie chciało się już żyć, a nawet próbowało się  brać tą sprawę w swoje ręce.

Ale spójrz na to, kim jesteśmy teraz... Ja się cieszę kim jestem, pisałaś, że Ty też. Przecież jesteśmy i wciąż żyjemy. Co z tego że mamy blizny, i te na sercu i te widoczne także dla innych? Dziś wiemy, że te drugie to nasza głupota, nasza dawna bezsilność. Ucieczka która dawniej miała sens, a teraz... Możemy się tym brzydzić, wstydzić... Chociaż sądzę, że Ty tak jak i ja niczego nie żałujesz. To po prostu nasze doświadczenia. Żal do siebie nic tu nie zmieni. Nie o to w tym chodzi. Najważniejsze, że tylko my wiemy. Inni mogą próbować zrozumieć, ale nie muszą.

Rozpisałam się, Trixie... Hmm... do innych mogę mieć prośbę, żeby nie wyciągali pochopnych wniosków z tego co napisałam, bo aż byłoby mi głupio...

"I wiecznie się wzruszam i mięknę.
Chociaż to takie dziewczęce.
A Ty śmiejesz się ze mnie,
A ja usycham i więdnę"