No to dzisiaj noteczka dla mojej kochanej Jagodki bedzie... A jak!
Wiec tak... Dzisiaj ostatni dzionek, wiec radze go wykorzystac...
Specjalnie dla mojej Jagodzianki kochanej sypniemy tu jakims tekscikiem...
A wiec wrzucimy Daleka Droge Do Domu! Comy oczywiscie!
"Pierwszy podmuch wiosny budzi lęk.
Porcja ciepłych złudzeń przenika do serc.
Ptaki oszalałe fruną z drzew.
Mocniej czuję każdy mały smak
i żal, każdy strach
i gniew.
Ile jeszcze we mnie wiary,
Ile jeszcze we mnie samym sił,
Na nowe dni, ile szans.
Ile jeszcze we mnie wiary,
Ile jeszcze we mnie samym sił,
By dalej żyć w taki czas.
Obezwładniająca siła dnia,
Siła, z jaką w miastach, odradza się maj.
Chciałoby się zacząć jeszcze raz,
Chciałoby odnaleźć zmarnowany czas,
Utracony w nas.
Ile jeszcze we mnie wiary,
ile jeszcze we mnie samym sił
na nowe dni, ile szans.
Ile jeszcze we mnie wiary,
ile jeszcze we mnie samym sił,
by dalej żyć w taki czas."
Nie zapomnijmy o ludziach, ktorzy kiedykolwiek naprawde nas kochali, bo mimo tego co mowia... Oni nigdy nie przestaja kochac...
No to zapuscilam swoja melancholijna dygresje... A teraz bez gadania i wszyscy na piwo!
Byle do wakacji!