"Życie jest jak świeca na wietrze - tak ulotne&
Jeden podmuch wiatru i wszystko może runąć jak domek z kart& Boisz się śmierci? Dlaczego? Przecież tam nie ma bólu, cierpienia i łez& Śmierć. Pani, która kiedyś wyciągnie do Ciebie rękę i powie chodź, okryje Cię swą czarną szatą i zabierze do przedziwnego świata& Patrz więc na księżyc, bo możesz widzieć go po raz ostatni, powiedz: Kocham Cię, bo to mogą być twoje ostatnie chwile& Żyj tak, byś niczego nie żałował&
Żyj tak, jakby każdy dzień był Twoim ostatnim, bo życie to dar& Żyj więc zanim dopali się świeczka&"

Nie doceniamy wartości ludzi, którzy są koło nas. Dopiero, gdy odejdą na ten podobno lepszy świat dostrzegamy, ile dla nas znaczyli. Pytamy się wtedy:
- Dlaczego on? Dlaczego nie ja?  czy naprawdę myślisz, że śmierć bawi się w wyliczankę i że to był czysty przypadek, że padło na tą właśnie osobę? Każdy ma swój czas i miejsce, nigdy się ono nie zmieni.
- Więc dlaczego świat jest taki niesprawiedliwy?  spytacie.
A czy świat był kiedykolwiek sprawiedliwy? Jeżeli był, to dlaczego są biedni i bogaci, piękni i brzydcy, mądrzy i głupi? Widzicie& Świat nigdy nie jest sprawiedliwy, nigdy nie obdziela nas równo.