some kind of m.

tyle słów kłębi się w głowie, a tak ciężko je zapisać. bo... bo czasem, kiedy jesteś już tak bardzo blisko, chce mi się płakać. z własnej głupoty, z tęsknoty, bo przecież zaraz wyjadę, nie wiem. z tego, że chociaż mówię, że kocham i chociaż tak też czuję, to obawiam się, czy to wszystko ma jakikolwiek sens, przyszłość. czy już zawsze będziemy razem? nie wiem, czy tego chcę od życia, nie wiem, czy nie potrzebuję kogoś jeszcze w przyszłości. nie wiem. to nie dlatego, że zrobiłeś coś nie tak, czy że ja coś takiego zrobiłam. to nie tak, że mam ochotę cię zdradzić, nic z tych rzeczy. po prostu zastanawiam się, czy nie za wcześnie na to wszystko, czy nie powinnam spróbować innej strony życia. nie, nie powiem ci o tym, tym razem znów coś przemilczę, chociaż wiem, jak bardzo tego nie lubisz. mówisz, że właśnie to cię we mnie irytuje i właśnie wtedy masz ochotę krzyczeć. a ja, kiedy jestem już tak bardzo blisko, boję się każdej sekundy braku ciebie.