Oset

Słowa tak wiele dają,
Robią komuś nadzieję,
Jakiejś samotnej duszy,
Ale i ją odbierają..
Nawet najbliższa osoba,
Powie czasem, coś co rani...
Czy da się wybaczyć?
Czy jeszcze warto?
Jakże trudno powstrzymać łzy,
Kiedy w sercu żal je spala...
Jak trudno żyć od kogoś z dala...
Kto podobno tak bliski jest...
Czasem wystarczy jedno słowo,
By marzenia się rozprysły,
Takie, które boli bardziej,
Które odbiera nadzieję...
Zostają łzy, zostaje smutek,
Bo już tego się nie odwróci,
Stracona miłość,
Stracona przyjaźń...
Czasem lepiej żyć osobno,
Lepiej z dala,
By nie ranić się wzajemnie...
Są ludzie, którzy razem być nie mogą...

Wspomnienia - to wszystko, co jej pozostało.

Równie nieuchwytne jak obrazy zaklęte na kartach ksiąg.

A co będzie jeśli nawet wspomnienia zatrą się w pamięci?
Wówczas będzie ostatecznie skazana na samą siebie, na ciszę i pustkę w swym sercu.

-----><-----