Pożegnanie....

Właśnie Ty...

byłeś tym który nauczył mnie latać...

po wszystkich chmurach...

zjawiłeś się...

i dodałeś skrzydeł....

pokazałeś, że świat nie musi być taki zły...

że czasami warto dać szansę...

drugiemu człowiekowi...

sprawiłeś, że jak ptak...

leciałam życia drogą...

pod wiatr...

i dawałam rade...

bo wiedzialam, że mam Cie obok...

wiedziałam, że na Ciebie moge liczyć...

wiedziałam, że będziesz niezależnie od pogody...

ale jednak sie myliłam...

bo już Cie nie ma obok...

bo już ktoś inny jest dziś na moim miejscu...

bo już nie moge sie nawet do Ciebie przytulić...

jak bardzo boli taka strata?

nawet nie możesz sobie tego wyobrazic...

odebrałeś mi skrzydła, którymi...

mnie na początku obdarowałeś...

dziś ma je kto inny...

dostał je w prezencie...

dziś masz już innych przyjaciół...

którzy mają na koncie więcej zer...

tylko...

tylko czy oni nie zawidą?

czy jesteś pewny, że są Twoimi przyjaciłmi?

na te pytania...

odpowie nam czas...

ja tylko wiem...

że jeśli oni zawiodą...

to na mnie nie bedziesz mógl już liczyć...

zbyt wiele bólu...

zbyt wiele łez...

zbyt wiele słów zostalo powiedzianych...

a skrzdel sie nie da od nowa przykleić...

teraz już nie chce o NAS walczyć...

nie chce iść pod prąd...

aby ratować coś...

co sie rozleciało od środka...

bo tego sie nie da posklejać...

bo z tym sie już nic nie zrobi...

odeszleś...

dla mnie już na zawsze!

Mam nadzieje, że pewnien pan tego nie przeczyta, a nawet jeśli to po prostu pozdr.

n

nie

b

do

 już

i

i

 z

by

b

byłe