Barok (prawdopodobnie z port. barroco perła o nieregularnym kształcie) główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku[1]. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wiekuzamienne określenia: sztuka jezuicka czy sztuka kontrreformacyjna[2]. W odróżnieniu od humanizmu antropocentrycznego doby renesansu, barok reprezentował teocentryczny mistycyzm. W znaczeniu węższym, barok to jeden z nurtów literackich XVII wieku, koegzystujący z klasycyzmem imanieryzmem; od niego XX-wieczni badacze wyprowadzili jednak nazwę dla całej epoki.