Prócz tego, że się garną do twego uśmiechu,

Pewne, że się twym ustom do cna wytłumaczą 

I nie wstydzą się swego mętu i pośpiechu.

Bezładne się w tych słowach niecierpliwią wieści 

A ja czekam, ciekawy ich poza mną trwania,

Aż je sama powiążesz i ułożysz w zdania,

I brzmieniem głosu dodasz znaczenia i treści...

Skoro je swoją wargą wyszepczesz ku wiośnie 

Stają mi się tak jasne, niby rozkwit wrzosu 

I rozumiem je nagle, gdy giną radośnie

W śpiewnych falach twojego, co mnie kocha, głosu."

Względnie wszystko gra, szkoła nadal daje popalić, a choroba gnębi niemiłosiernie. Humor taki owaki, huśtawki nastrojów towarzyszą każdego dnia. Nowa motywacja do ćwiczeń, bo - jak widać - wszystko tu nadaje sie do poprawienia hehs xd. Także staramy sie odnowić zapał z minionej wiosny. Póki co pięknie idzie, gdyby jeszcze było zdrowie byłoby perfekcyjnie w tej kwestii. Następny weekend zawalony urodzinami więc trzeba nauczyć się rozdwajać . "Lalka" krzyczy żeby ją wreszcie przeczytać, został tydzień no ale cóż poradze że nie garnie mnie do niej . Czekamy na grudzień, ten miesiąc uratuje mnie od towarzyszącej ostatnio melancholii. A może wręcz przeciwnie.

Odpoczynek - tego na tę chwilę mi trzeba.

Ciao