Czasami wydaje nam się, że mieszka w nas dwóch różnych ludzi.

Jeden, który wszystko doskonale czyni i tego człowieka prezentujemy światu.

Jest też i ten drugi, którego się wstydzimy, i tego ukrywamy.

W każdym człowieku istnieje coś takiego jak wewnętrzny dysonans i niespójność.

Każdy chciałby być dobry, a jedynie dokonuje czynów, których sam często nie rozumie.
Dlaczego tak jest?

Dlatego, że człowiek nie jest Bogiem, nie jest też aniołem, ani jakąś nadistotą,

a jedynie małym pielgrzymem w długiej, dalekiej drodze swojego życia.

Własne słabości czynią go wyrozumiałym i łagodnym w stosunku do innych.

Ktoś, kto jest bezkrytyczny wobec samego siebie, będzie twardy i niezdolny wczuć się w innych.

Nie będzie umiał nikogo pocieszyć, dodać odwagi i wybaczyć.

Szczęście i przyjaźń tkwią tam, gdzie ludzie są wrażliwi, łagodni i delikatni w słowach, i wzajemnie kontaktach.

  Phil Bosmans

 Anioł nigdy nie upada.

Diabeł upada tak nisko, że nigdy się nie podniesie.

Człowiek upada i powstaje.

  Fiodor Dostojewski

odwalic sie!

brak sil.

amen.