Jak wszystko szybko się zmieniło.
Ta cała dorosłość tak szybko w niektórych wstąpiła,
że aż mnie to przeraża.
Kadżdy poszedł własną drogą, każdy jest w jakimś
stopniu szczęśliwi bo spełnia swoje marzenia.
A ja.? czuję, że mimo wszystko dalej stoję w miejscu i tkwię w tym samym gównie co jeszcze parę lat temu.
Głupia, nirozważna gówniara, której jest dobrze żyć z dnia na dzień, nie myśląc o tym co będzie później.
Nie wiem czy to normalne podejście mając lat 19,
w sumie praktycanie 20, ale nie dbam o to.
Co ma być to będzie.
Jeśli ktoś stanie na mojej drodze,
żeby poprowadzić mnie w tą dobrą stronę,
będę dziekować Bogu za nią.
Ale jak narazie dziękuję za to, że poznałam ludzi,
którzy mimo tego, że jestem jaka jestem, są ze mną i tego chcą.
Jeśli ktoś się odróci, nie będe błagać o powrót.
Taka już kolej rzeczy.
Jedni ludzie odchodzą po to, żeby inni mogli w nim uczestniczyć. Naturalna selekcja, czy coś w tym rodzaju,
nie jestem dobra w formułowaniu takich twierdzeń,
aczkowiem jestem tylko zwykłym człowiekiem,
który jak każdy ma prawo popełniać błędy ...