.

Nie pisalam chyba od maja. Czasami miałam chęć coś napisać, ale oczywiście wszystko co wymyśliłam było beznadziejne.
Najpierw co u mnie.
Jest jesiń-nienawidzę jesieni, potrafię przejmować się niczym, mieć napady duszności itd.-nie wiem od czego to zależy. Najbardziej boję się listopada, wtedy jest strasznie. Gdybym mogła to przesypiałabym co roku cały październik i listopad. Jestem zdrowa, tak. Dziś oddawałam krew, miało być fajnie jak zawsze a się rozczarowałam. Mam osłabiony organizm i jednak zareagował dość drastycznie, pozbawiając mnie wzroku, mowy i czucia w nogach. Ale już jest ok. W każdym razie robię roczną przerwę. W szkole dobrze sobie radzę, nadal nie wiem czego chcę od życia, ale raczej nie jestem sama. Na koniec powiem wam jeszcze, że mieszkam w nowym pokoju i jest całkiem najs.
Dzisiaj poruszę temat dzisiejszej młodzieży. Tak, tak Marta pani a'la psycholog. Jakoś głupio mi o tym z kimś rozmawiać, bo dzisiejsze rozmowy są o dupie marynie i nikt o niczym normalnym nie rozmawia. No chyba, że jest się parą czy po prostu najdzie dwie osoby wielka chęć. Ogólnie rzecz biorąc dzisiaj na topie jest chwalenie się ile to się wypiło, gdzie się było i czego się nie pamięta. Też czasami dodam zdjęcie z melanżu-nie powiem, że nie. Idę za duchem czasu. Ale nie o to tutaj chodzi. Bardziej o kontakty międzyludzkie. Nie wiem o co chodzi, ale wszędzie grasuje stereotyp, że w mniej więcej naszym wieku trzeba się wyszaleć. Każdy boi się zakochać-wiem, odrzucenie i te sprawy. Ale dlaczego nie można próbować. (nikogo nie chcę urazić, bo wiem, że występują normalne związki, jak np. mojej koleżanki-Marty). Teraz związki wyglądają tak : jest sobie chłopak i ma dziewczynę, z początku się "stara" w dzisiejszych czasach jest to pytanie "co tam?", kiedyś oczywiście bardziej się starali. Nie można też zwalać tylko winy na mężczyzn, bo kobiety też święte nie są. Nikt do końca nie chce się angażować, trzymają się na dystans, bo jak już była mowa o tym wcześniej, boją się odrzucenia, chcą się wyszaleć. Szalej do bólu! Ale pamiętaj, że potem ludzie takiego cię pamiętają, nie myślą o tobie dobrze a co najgorsze przyzwyczajasz się do takiego życia i ciężko później zachowywać się normalnie w związku czy być wiernym. Znam wielu chłopaków, którzy mieli dziewczyny powiedzmy w gimnazjum-byli wtedy spontanicznymi, pozytywnymi ludźmi.  Powiedzmy, że coś nie wyszło i teraz chcą się "wyszaleć", szlajają się z przypadkowymi dziewczynami-ok, skoro lubicie. Ale trzeba spojrzeć też z tej strony, że dobra dziewczyna  z pewnymi priorytetami się wami nie zainteresuje.
Teraz kolejna kwestia, jest sobie para. On za wszelką cenę chce żeby było dobrze, ona również. A z drugiej strony ani ona ani on się nie angażują, bo po co, lepiej nie ryzykować. Oboje się przy sobie hamują, nie mówią i nie robią tego co zazwyczaj. Z czasem, któreś rezygnuje. Nie mogą na siebie patrzeć, kłócą się, w końcu nie rozmawiają. Po pewnym czasie coś od siebie potrzebują, zaczynają rozmawiać i poznają zupełnie inne osoby. Nikt się nie krępuje, mówi co chce. A co najgorsze interesują się sobą bardziej, niż podczas bycia parą. Bo przecież nikt teraz tego nie odbierze jako angażowanie czy coś takiego. Chore? No pewnie, że chore.
Dzisiejsze motto młodzieży "Mam wyjebane." spoko ziomeczku, ale jednak każdy przejmuje się innymi, chociażby i podświadomie, chce być fajny, znany, na czasie. Znikają priorytety jak rodzina, nauka, spokój itp. Z czasem dociera to do ludzi, wtedy jest wielki problem. Masz pełno znajomych, ale tak naprawdę jak masz problem to nie wiesz do kogo się zwrócić i kto tak naprawdę ci pomoże, bo jakoś dziwnie rozmawiać o problemach, lepiej iść z tymi znajomymi na imprezę. Jesteś znany i lubiany. Wszystko idzie pod publikę. 
A i teraz modne jest tkw. "hejtowanie". Każdy zauważa coś złego w pracy innych, dobre to coś pospolitego o czym niewarto rozmawiać. Fajniej komuś pojechać. Czujesz się wtedy taki dorosły.
I nie wiem, po co to wszystko. Pozdrawiam. Tak poza tym jestem fanką Mietczyńskiego <3