.

minął rok, mijają lata.

patrząc z perspektywy czasu na bieg ostatnich wydarzeń dochodzę do wniosku że życie toczy się gdzieś obok mnie, a ja w nim zupełnie nie uczestniczę. Zatrzymałam się znowu w jakimś martwym punkcie. i tęsknie za tymi których już nie ma obok mnie, tych którzy odeszli i tych którzy wybrali po prostu inną drogę. często zastanawiam się co u nich , jak sobie radzą w życiu. a później przychodzi otzreźwienie i myślę czy ktoś z nich zastanawia się tak nad moim losem? nad tym jak ja sobie radzę? pewnie nie. 

tak bardzo chciałabym mieć cię obok ciągle, najlepiej mi się wtedy oddycha. 

tak cholernie boje się nowej pracy, tego że nie podołam? że sobie nie poradzę, że to mnie przerośnie, nie lubię ponosić klęski.

nikt tego nie lubi, najważniejsze to umieć przyznać się do błędu.

i to chyba właśnie jest ten moment aby podsumować siebie.

nie zawsze byłłam idealna, mam wiele wad, dużo gadam i często za mało wymagam od siebie a za dużo od innych. 

jest jedna osoba, którą szczególnie chciałabym przeprosić,  wybaczyć i prosić o wybaczenie, kiedyś postawiłam ją w niekonfortowej sytuacji,dziś wiem że sprawa nie warta była zachodu. 

i co dalej ze mną będzie? 

nie wiem, czekam....