Luty.

**********************************************************************************

Ależ ja  nienawidzę ostatnich miesięcy! Dlaczego tak się wszystko psuje?

Przeglądając właśnie zdjęcie z zimy i starsze, które pewna osoba zgrywała mi sukcesywnie na płytki, stwierdzam, że tak bardzo się zmieniłam :( Gdzie jest ta pozytywna energie, ciągły uśmiech, marzenia i plany?! Nie ma. Dzisiejszy dzień przyniósł jeszcze gorsze wiadomości. Dlaczego życie ciągle zabiera mi coś na czym tak cholernie mocno mi zależy? Spełnienie marzeń, które zależą tylko od zdrowia, to przecież tak nie wiele, a zaraz ogromnie dużo. Już raz los zabrał mi szanse, na możliwość ciężkiej pracy i możliwość zdobywania szczytów,przecież to było na wyciągnięcie ręki.. Odbierając mi to, straciłam sens życia. Tak bardzo tęsknie za tym jak było kiedyś. I już chyba nie za ludźmi i klimatem, ale za radością z cięzkiego treningu i momentem kiedy padałam od razu spać po przyjściu do domu. Wiem, nikt chyba tego nie zrozumie. I może czasami brakło sił, motywacji, ale to było coś w czym się spełniałam.. A teraz nie mam nic, kompletnie.

Czasem życie potrafi się pieprzyć niczym najlepsza dziwka, o tak.

P.S. Zdjęcie z Chełma, z zawodów okręgowych..

Hejtujcie, jak to strasznie wyglądam bez makijażu.