Znowu zachodzi słońce, jestem w jednym z miast
Stoję na peronie dworca, który mierzy czas
Wiem, że jesteś sam, tak jak ja jestem sama
Trzymam w ręku telefon, numer doskonale znam
Numer sprzed lat, numer, który wiele słyszał
Obietnice bez pokrycia, które pękły jak klisza
Przed oczami mam obrazy, których nikt nie widział
Ale wszystko to proch, gdy na ziemię spada kryształ
Myślę by zadzwonić, wciskam pierwszą z cyfr
Kilka lat życia mija, nim wybiorę drugą z nich
Wszystko się przewija, mija jak sekundowy film
Mija czas, mijam ja, życie mija w kilka chwil
Widzę Twoją twarz w obrazach naszej przeszłości
Twoje oczy, gdy mówiłam szczerze o miłości
Twoje oczy, gdy układaliśmy wspólnie plany
Te, w których nie było nienawiści