...

Nie moge spać. Nie mogę. I to nie przez rękę. To przez milion myśli w glowie, które nie mogą się poskladać. Przez nienazwaną tęsknotę. Przez chłod. Przez obojętność.

Rano czułam wewnetrzne uporządkowanie, widocznie było bardzo krótkie..

Może przez tą rozmowe zrozumiałam bieg pewnych spraw. Spraw na które dotychczas patrzylam zupelnie inaczej.

Zrozumiałam, jednak wciąż czuje się zagubiona. I mimo że otaczam sie roznymi ludzmi, nie czuje ich kompletnie jakbym znajdowala sie na innej orbicie. Cały czas szukam czegoś na co nie mogę znaleźć odpowiedniego remedium.

Moze wlasnie potrzebny jest ten czas? Szkoda mi go. Ucieka między palcami.

To co kiedyś było najważniejsze, dziś się zwyczajnie nie liczy.

Całe to szukanie, ten brak, to na co czekam tyle lat niszczy mnie z każdym dniem coraz bardziej.

Szczęśliwa Karolina mogła by wrócić, ot co.