I just need some love.

Ja tylko potrzebuję odrobiny ciepła, miłości. Tylko od rodziców raczej nie wystarcza. Potrzebuję czasami, żeby mnie ktoś przytulił, żeby mi powiedział, żebym się nie martwiła, że część problemów, obowiązków i smutków ze mnie zdejmie. Nie wiem dlaczego, ale jakoś wszyscy ludzi się do mnie zrażają dość szybko. Albo mi się tak tylko wydaje. A ja się za bardzo do ludzi przywiązuję.
Trochę mi smutno.
Zabieram czasu komuś bliskiemu, kto jest aktualnie na studiach, kto ma dużo ważniejsze rzeczy od głupiej i na dodatek bardzo brzydkiej małolaty. I mam z tego powodu wielkie wyrzuty sumienia, że pisząc o 6 rano, wysylając kilka smsów w trakcie lekcji, pisząc wieczorem i usiłując się zobaczyć. I jak próbuję przeprosić za to, że jestem nachalna i zabieram tylko czas, który mógłby poświęcić na coś pożyteczniejszego niż słuchanie wydumanych problemów małolaty, to spotykam się z całkowitą dezaprobatą.
Powiedziałam, że powiem Ci coś prosto w twarz. Otóż nie, nie powiem, za bardzo się boję Twojej reakcji. Napiszę tutaj. Chciałabym kiedyś okazac się na tyle dobra przyjaciółką, aby jeden raz móc zapleść Ci warkocz. O większej liczbie razy nawet nie śmiem śnić. I staram się o tym wogóle nie myśleć.
Przepraszam.

fot. autorka bloga