Doszłam do wniosku, że wypadałoby dać może o sobie znać.

A zdjęć jakichkolwiek brak.

Toteż złapałam za aparat i 'cyk!'...Naprawdę, jeszcze nie rozpracowałam tego aparatu do końca.

Za mało okazji do robienia zdjęć. Albo nie umiem ich dostrzec.

Modeli też nie mam.

A tu i tak cud, że ten...osobnik dał sobie zrobić, choćby i z profilu.

Święta, święta się zbliżają.

Mróz jest, śniegu nie ma.

Nawet ta 'nowa' reklama Coca-coli też mi rzadko przed oczami mignie.

Poza tym brak snu, nadrabianie snu, obijanie się, a później na łeb na szyję z nauką i lekcjami.

Jeszcze tylko te egzaminy i z głowy.

Muszę się zastanowić nad prezentem dla kogoś z klasy.

Zorganizować ekipę na łyżwy. Sądzę, że stała grupa, choćby wakacyjno-kinowa ("całe wakacje do kina chodzisz") by była chętna.

Sylwester też się miło zapowiada.

Jeśli tylko uda mi się brata zagospodarować.

Wtedy albo kameralnie w trójkę (jak można się pół roku nie widzieć, jak się kiedyś nie mogło rozstać i siadało się na krawężnikach po dwóch stronach ulicy?!), albo jeśli nie tak, to może jakaś powtórka z poprzedniego roku.

Się zabawić muszę, bo z tą zabawą to krucho ostatnio.

I nadal mrożę stopy w tenisówkach, bo zapominam zrobić przelew na moje czadowe buty.

A ta zepsuta, raz używana mp4 nadal leży i czeka na wysłanie.

Mam takiego pomysła na pozdrowienie jednej osoby dziś, takie random dedication,

kochana Moniko...bo w tym roku nie mam z kim śpiewać kolęd sobie i mi tak nieświątecznie, kiedyś było super. Nawet jeśli wszystkie plany legły w gruzach przez pana z TVNu :).

(ŕ propos..damy wstawkę muzyczną!)

Li li li li laj, panie z TVNu

Li li li li laj, śpiewam dzięki niemu.

(Wiem, że mam tendencję do narzekania na ludzi, ale to była najbardziej świąteczna wigilia klasowa.

Humory pana z TVNu nas zjednoczyły.)

No już...bo się rozpłyniemy zaraz :).