...

być może gdzieś tam wewnątrz chowamy jeszcze resztki wyznań, nucone jak stare pieśni, cicho i delikatnie - nawet dzisiaj obawa przed odrzuceniem ma skutki destrukcyjne. nie czas na wymysły, teraz należy się spieszyć, zagłuszyć krzyki i posypać je szczyptą kurzu, niech dojdą do brzmienia gdzie indziej. tutaj różnica językowa to deska ratunku, ostatnia maleńka nadzieja na jutro. mówisz, że chcesz inaczej, ale dobrze wiemy gdzie leży przyczyna i drżę na samą myśl dokąd to zmierza. to tylko małe zapowiedzi, jak zadrapania na przedramionach, potrafią jednak nadać kształt całości sprawy w oczach histeryka. ryczki. wciąż jestem histeryczką, stwierdzając chociażby po ilości zawsze czarnych scenariuszy jak i puknięć w czoło i mruknięć - blondynka. ale to już po czasie. znam przecież milion sposobów na zmarnowanie sobie życia, tysiąc na jego skończenie i żadnego, przeklinam siebie, żadnego na to, aby je przeżyć z pewnym pomysłem na jutro.