Wszystko ma swój koniec.

Pierwsza rzecz, która nasuwa mi się na myśl:

Według reklam telewizyjnych, co czwarty polak ma grzybicę stóp, a co trzeci zaburzenia osobowości.

Co prawda, z grzybicą nie znam nikogo, ale już z tymi zaburzeniami parę osób przychodzi mi na myśl.

Kolejna kwesia?

Takie moje rozważania.

Usłyszałam gdzieś, kiedys, od kogoś, że wakacje z dzieckiem są inne.

Z tonu owej osoby można byłoby odnieść wrażenie, że gorsze.

No bo to ani poleżeć na plaży (Zakładając, że miejscem docelowym jest morze), ani długo pospacerować (Przenosimy się w góry).

Osoba owa znalazła jeszcze sto innych argumentów, które miały jakoby potwierdzić słuszność owego zdania.

A ja uważam inaczej.

Owszem, może i fakt, że człowiek nie położy się plackiem i nie przeleży całego dnia.

Może prawda, że trzeba brać pod uwagę potrzeby kogoś innego niż siebie, ale stwierdzam, że wakacje z małym człowiekiem uczą dorosłych dostrzegania z pozoru zwykłych rzeczy.

Dziecko nadaje wakacjom sens, dzięki niemu docieramy w nowe miejca i to ono pokazuje nam jak naprawdę należy na nie spoglądać.

A dodatkowo- wyjeżdżając na wakację z moim Synem poznaję dziesiątki nowych ludzi

Dziwi mnie trochę wewnętrzna polityka mniejscowości nastawionych na turystykę.

Porównując- Molo w Międzyzdrojach, a molo w Kołobrzegu to pierwsze wychodzi na duży plus, to drugie niestety już na minus.

Notabene?

Wstęp na pierwsze mamy za free, a na drugie już kupujemy bilet.

I jaki tu sens?

Sens jest taki, że to nie ma sensu.

A na koniec?

-W sobotę się bawimy!

Sukienka jest, ogólna stylizacja też.

Tak więc- WESELE

Podaj mi płaszcz - - -

deszcz pada... 

koniec z pogodą, niestety...

To nie deszcz? Nie, to łzy spadły 

z jakiejś dalekiej

planety... 

Usłyszane kiedyś, zapadło mi w pamięć.