...

oddech łapię. 

kiedy widzę efekty tego wszystkiego jestem szczęśliwa. tak szczęśliwa, że dalsza walka staje sie prostsza. wiem, nie jest idealnie, bo ja chyba nigdy nie będę idealana, ale staram się. znam drogę bardzo bolesną, ale na skróty, tylko czy to jest warte? boję się, więc chyba nie. ale ta opcja zawsze będzie w mojej głowie.

napisałam testy. do psychologa nadal się nie umówiłam, może tego nie potrzebuje? na internecie, w pseudo analizach wyszło mi, że mam rozległą depresję, żarłoczność psychiczną i w ch.uj wie co jeszcze, ale teraz czuję się całkiem ok, może to było takie chwilowe.

uwielbiam dni, kiedy mogę wieczorem położyć sie do łóżka, a analiza mojego bilansu wygląda mniej więcej tak *100g musli, mały talerzyk spaghetti, ćwierć bułki maślanej* nie jest to mało, jednak idealne trzy posiłki bez niczego, oby tak codziennie.

chyba będę tu częściej pisać, może jakaś część mnie wraca, nie wiem, zobaczy się. chyba chciałabym tu wrócić, ale to dopiero wtedy, kiedy zyskam kontrolę i nie będę się obśmieszać pisząc jak zawalam.

mam nadzieję, że jesteście szczęśliwe. weszłam dziś na wasze blogi, czytałam, ale... nie potrafię nic napisać. jest mi głupio, że was zostawiłam, ja sama jestem bardzo głupia, wybaczcie.